Alles waait woedend in de wind.
De poppen zijn aan het dansen.
Twee paar schoenen heb ik aangedaan
om niet meer stil te hoeven staan.
De deur naar mijn hoofd gesloten.
alleen maar zwijgend lopen.
De weg is recht,de weg is krom
zelfs de stenen huilen.
Dan zingt een koekoek op het dak.
Niets ben ik verloren.
Onder mijn voeten
kleurt het gras zich groen.
Ik dacht dat ik niet dansen kon
maar dat is een,dat is twee,
bij zeven is de wind gaan liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten